Meer uit de zee met duurzame kweekvis

De schaarse landbouwgrond raakt steeds verder uitgeput. Toch gebruiken we voor de productie van voedsel vooral agricultuur. Terwijl driekwart van de aarde uit zee bestaat. Hoog tijd dus om meer te doen aan aquacultuur. Maar hoe doen we dat zonder de zeeën te beschadigen?

Aquacultuur is het kweken van vissen in kooien of reservoirs. Nu is visteelt vaak nog schadelijk voor het milieu. Bijvoorbeeld doordat veel kweekvissen wilde vis eten. Dat werkt overbevissing in de hand. Ook werken sommige kweekvisserijen als een soort legbatterij. Er zwemmen te veel vissen op een kluitje, waardoor mest voor vervuiling zorgt.

Die problemen kunnen we aanpakken. Zo lukt het steeds vaker om kweekvis vegetarisch te laten eten. En het kweken is minder vervuilend als het gebeurt in de open zee in grotere bassins. Met deze ontwikkelingen is visteelt een mogelijk antwoord op het probleem van overbevissing. En een alternatief voor vervuilende of uitputtende landbouw en veeteelt.

Uitputtende vormen van visserij blijven een groot probleem. Als we in dit tempo blijven vissen zijn de zeeën nagenoeg leeg in 2050. Maar uit een onderzoek van Nature blijkt dat we slechts 0,015% van dat water nodig hebben om met kweekvis de hele wilde visvangst te vervangen. Kweekvis kan dus uitkomst bieden. Maar dan moet het wel duurzamer.

Meer lezen

De potentie van zeereservaten
Het CBS brengt de productie van duurzame kweekvis in kaart
Kweekvis kan nog wel eens onmisbaar worden
De zeebodem is het toneel van een concurrentiestrijd tussen vissers uit verschillende landen