Ondernemen met impact

Verzilting: van sluipmoordenaar tot voedingsbodem?

11.02.2018

Wies

Leestijd: minuutje

Over een paar jaar stappen we misschien massaal over op een dieet van strandbiet en zeeaster.

Over een paar jaar stappen we misschien massaal over op een dieet van strandbiet en zeeaster. Waarom? Door het stijgende zoutgehalte in de bodem gaat landbouwgrond verloren. In 2030 heeft Nederland zo’n 125.000 hectare verzilte grond. Zilte landbouw biedt mogelijk uitkomst.

Door oppompen van grondwater voor irrigatie of versteviging klinkt de bodem in en daalt de grond. Diep zout grondwater kan het zoete grondwater dan ‘brak’ maken. Bovendien zorgt de stijgende zeespiegel ervoor dat zeewater meer druk uitoefent op grondwater. Sommige gewassen kunnen door brak grondwater niet meer groeien. Ook kan oppervlaktewater onbruikbaar worden als drinkwater. Waterbedrijven gebruiken dan (dieper) grondwater, wat het probleem verergert.

Ontzilten van het water is mogelijk, maar die techniek kost veel energie. Dus wat te doen met de bestaande verzilte grond? Boeren experimenteren met zilte landbouw: het kweken van gewassen die wél gedijen in een zoute bodem, zoals zeekraal, strandbiet en zouttolerante aardappel.

Een Texels testcentrum verbouwt zilte gewassen en gebruikt bodemschimmels om groei te stimuleren. Zo kunnen we verzilte grond toch nog gebruiken. Maar door mensen veroorzaakte verzilting moeten we blijven tegengaan. Want of we kunnen (en willen) leven van alleen zilte gewassen? Dat is nog maar de vraag.