De onzichtbare kosten van een biefstuk

Veehouderij is een zware dobber voor onze planeet. Als er niks verandert duwt in 2050 de veestapel alleen al ons door de twee graden van het klimaatverdrag van Parijs. We moeten dus een stuk minder vlees eten. Maar bij wie ligt de verantwoordelijkheid: burgers of politiek?

Een probleem is dat we in de supermarkt te weinig betalen. Als je de milieu-impact van het productieproces meeneemt in de prijs, zou rundvlees bijvoorbeeld 40% duurder zijn.

Is een vleesbelasting de oplossing? Bij sigaretten zet de overheid accijnzen in om gebruik te ontmoedigen. Maar aan voedselaccijnzen wagen politici zich niet graag: mensen zijn toch vrij om zelf te beslissen wat ze eten?

Dat laatste is maar de vraag. Psychologie-onderzoek toont dat we constant prikkels krijgen om producten te kopen – bijvoorbeeld via reclames en de indeling van supermarkten. Je kunt betwijfelen hoe ‘vrij’ we zijn om rationele keuzes te maken, gebaseerd op duurzaamheid of gezondheid. Daar komt bij dat ooit is besloten om de prijs van vlees – als calorierijke, belangrijke levensbehoefte – kunstmatig laag te houden. Een maatregel die niet meer past bij 2018.

Het is goed om te letten op wat je eet, maar de omstandigheden om een overwogen keuze te maken zijn niet ideaal. De overheid kan dus niet langs de zijlijn toekijken en moet een belasting op onttrokken waarde serieus onderzoeken.

Meer lezen

De onzichtbare kosten van vlees
Over btw als gedragsbeïnvloeder
Maak duurzame en gezonde producten goedkoop