Klimaatpositief

2050 is dichterbij dan je denkt

12.06.2018

Ellyn

Leestijd: minuutje

Het is aan ons op welke wereld we het glas zullen heffen.

Het jaar 2050 is een favoriet vergezicht van onderzoekers, journalisten en sprekers bij TED. Sla de krantenkoppen er maar op na: in 2050 zullen we met robots trouwen en zijn je collega’s ook robots. Amerika zal geen wereldmacht meer zijn, chocolade ‘bijna onmogelijk’ te produceren, en in de oceaan drijft meer plastic dan er vis zwemt. De wereld moet gestopt zijn met de uitstoot van CO₂, om de opwarming van de aarde tot 2 graden beperken.

Natuurlijk is het een lekker getal. Het is mooi rond en klinkt futuristisch – misschien té futuristisch. Door robotbruiloften op een hoop te gooien met het smelten van de poolkappen wordt het makkelijk om beide af te doen als toekomstmuziek. Of zoals Diederik Samsom laatst zei over klimaatverandering: ‘we hebben rustig de tijd, tot 2050.’

Maar hebben we rustig de tijd? 2050 duurt niet lang meer. De meeste van ons maken het nog mee: tegen die tijd viert de heer Samsom zijn 79e verjaardag, de auteur van dit stuk heeft de pensioenleeftijd nog niet eens bereikt. Te vaak gaat de discussie in de media over wat er allemaal technologisch mogelijk is over dertig of vijftig jaar. Maar het debat over hoe we straks willen leven, is veel belangrijker. De toekomst is geen sci-fi-lokkertje om krantenkoppen mee te vullen, maar een nieuwjaarsfeestje dat wij gaan vieren.

Staat het water ons op 1 januari 2050 aan de lippen en hebben de robots ons werk ingepikt, of beleven we een doorbraak waardoor energie schoon en goedkoop wordt, hebben we minder bezittingen nodig in de deeleconomie en zijn we juist heel blij met die sexy roboman? Het is aan ons op welke wereld we het glas zullen heffen. Maar dan moeten we nú in actie komen.